Het is weer december en de meeste Polen verheugen zich al op het Kerstfeest. Kerst is in het katholieke Polen hét feest van het jaar. En dat vier je natuurlijk bij voorkeur gezellig thuis in het winterse vaderland. Maar de Nederlandse economie draait ook in de Kerstvakantie door, en dat betekent dat wij op veel van onze Poolse medewerkers een beroep doen om door te werken. Een moeilijke afweging die verrassend vaak ten gunste van Nederland uitvalt. Niet vanwege de toeslagen, maar omdat zij positief in het leven staan en zich verantwoordelijk voelen voor hun werk.
Wij kunnen veel leren van dat positieve verantwoordelijkheidsgevoel van onze Poolse mede-Europeanen. Zo langzamerhand hebben wij elkaar zo diep in de put gepraat dat onze hele economie stagneert. Reikhalzend keken wij uit naar het nieuwe élan van het duo Rutte-Samson, maar het optimisme werd in de kiem gesmoord. Gekissebis, diep insnijdende bezuinigingen en geen perspectief. Tot overmaat van ramp waren de kwartaalcijfers van onze economie ook nog eens desastreus. Ook de uitzendbranche kraakt. Van de nieuwste cijfers wordt niemand vrolijk. Volgens de ABU Marktmonitor daalde het aantal uitzenduren in periode 11 (week 41 – 44) met 5% en de uitzendomzet nam af met 4% ten opzichte van dezelfde periode vorig jaar. OTTO Work Force doet het gelukkig aanzienlijk beter dan het marktgemiddelde, maar er is natuurlijk wel een verschil tussen beter en goed.
Overigens dekt het woord ‘crisis’ zo langzamerhand de lading van onze economische malaise niet meer. De weg omlaag was ellendig, de economie is een zwak flakkerend waakvlammetje en de weg omhoog is nog niet eens in zicht. Dit is geen crisis meer, dit is de nieuwe werkelijkheid. En die werkelijkheid is bitter. We staan aan het begin van een lange, koude winter. Als het consumentenvertrouwen niet wordt aangewakkerd, dan zou er wel eens een nog grotere kaalslag kunnen komen. En blijkens de laatste cijfers is juist het consumentenvertrouwen de afgelopen periode weer gedaald. Dat verbaast mij niets. De overheid komt met maatregelen die de koopkracht zwaar aantasten. De hypotheekrenteaftrek wordt aangepakt, de huizenprijzen dalen, de inflatie is hoger dan de loonstijging. Iedereen wordt in zijn portemonnee geraakt en dus houden we de hand op de knip, kruipen rond de kachel tegen elkaar aan en wachten op betere tijden. Als we niet uitkijken gaat die lange, koude winter verdacht veel op een nucleaire winter lijken. Een uitzichtloze catastrofale periode, waarin niets meer tot bloei komt en het moreel van de bevolking geknakt is.
Het negativisme van veel consumenten wordt weerspiegeld door de opstelling van veel ondernemers. Teveel ondernemers wat mij betreft. Ook bij veel ondernemers lijkt het élan geknakt. Veel te vaak hoor ik ondernemers op klaaglijke toon zeggen dat ze in deze periode vooral proberen te overleven. Geen pech is ook mazzel, redeneren zij. Als er niets tegen zit gaat het ons goed, als we de nul maar houden. Zij surfen mee op de golven van de economie, maar zij sturen niet. En dat terwijl je juist bij tegenwind je stuurmanskunst moet vertonen. Alle ondernemers rationaliseren hun interne organisatie, maar lang niet alle ondernemers zien dat er buiten op de markt ook in deze tijden kansen te ontdekken zijn. En dat is jammer, want daarmee versterken zijn het beeld: blijf zitten waar je zit, verroer je niet, hou je adem in en stik niet.
Natuurlijk zijn het barre tijden, maar de grootste fout die wij kunnen maken is dat we onszelf en elkaar de put in praten. Wij zitten collectief verstard als een konijn in de aanstormende koplampen te staren. We zijn bang voor wat er komen gaat en geven geen geld meer uit. En juist dát is een fatale fout. It’s psychology, stupid. Als wij er niet in blijven geloven, dan wordt het inderdaad een lange, koude winter. Maar als wij met elkaar, Rutte en Samson voorop, ons vertrouwen hervinden, dan vinden wij ook de weg omhoog. Juist in deze decembermaand kunnen wij het verschil maken door als consumenten te doen wat ons land nodig heeft: geld uitgeven. Ik roep iedereen op om deze maand eens lekker ouderwets te gaan shoppen. Verras je familieleden met een extra cadeau, kies gerust voor dat duurdere exemplaar, doe eens gek, wat maakt het uit. Ik hoop dat dit inderdaad wat uitmaakt. Verander de economie, begin bij jezelf.
Misschien heb ik makkelijk praten. Ik voel mij bevoorrecht dat ik heel veel Poolse medewerkers heb in mijn dagelijkse omgeving. Zij gaan met de feestdagen niet naar hun familie in Polen, maar blijven doorwerken om de Nederlandse economie draaiend te houden. Zij nemen hun verantwoordelijkheid, zij blijven positief en zij herinneren ons aan wat wij moeten doen. Er in blijven geloven.
Over Frank van Gool
Frank van Gool (1965) is DGA van OTTO Work Force. De onderneming ontwikkelde zich sinds de oprichting in 2000 snel tot grootste internationale arbeidsbemiddelaar in Europa. OTTO Work Force heeft ruim 10.000 mensen aan het werk in Nederland, Polen, Duitsland, Tsjechië, Slowakije, Hongarije en Oekraïne. OTTO Work Force is lid van de ABU en is VCU- en NEN-4400-1 gecertificeerd.
Frank van Gool Blog 